Świat wplótł mnie w ramiona
Jak mam się dalej opierać?
Gdy dusza życia spragniona
Nie chce jeszcze umierać
W gęstym ciemnym ogrodzie
Strach na światło napiera
Mgła opada w niezgodzie
Ciepło ziemi wydziera
Wiem, nadchodzi ta chwila
W której się wszystko wydarzy
Sama, zlękniona, niczyja
Złożona na dni ołtarzu
Miłość się do bram dobija
Ból się po wnętrzu snuje
Dlaczego śmierć się zjawiła
Gdy życie się w piersi gotuje?
Tak trudno jest umierać
Evi
Gdybyś mógł zajrzeć w moje serce, znalazłbyś tam najgłębszy mrok, w którym czają się demony przeszłości. Ale znalazłbyś tam również mnóstwo światła. Światła nadziei, miłości, wiary w dobro (Twoje dobro) i sens istnienia, także tego, które każe wspinać się na bosaka po kamienistej ścieżce w górę, bez znajomości krajobrazu rozciągającego się po drugiej stronie. Mama, żona, siostra, córka, przyjaciółka, człowiek to najważniejsze role w moim życiu, z których wynikają każde następne. Piszę, bo kocham. Kocham pisać. Cieszę się, że chcesz mnie czytać. Mam nadzieję, że znajdziesz tu coś dla siebie, coś, co do głębi poruszy struny Twojego serca. Do zobaczenia!
