Kocham
Więc jestem
Choć serce czasem jak kamień
Gdy świat sypie bólu deszczem
A słońce usuwa w niepamięć
Kocham
I żyję
Choć ciało ugięte w niemocy
Wyciągam znad mroku szyje
Nie przyjmę od diabła pomocy
Kocham
I nadal istnieję
Dłońmi szorstkimi jak słowa
Chwytam mocniej nadzieję
Walczyć dalej gotowa
Choć wszystko wygląda inaczej
Miłość wciąż we mnie pulsuje
Wciąż jeszcze światu przebaczam
I żyję, kocham, próbuje
Evi
Gdybyś mógł zajrzeć w moje serce, znalazłbyś tam najgłębszy mrok, w którym czają się demony przeszłości. Ale znalazłbyś tam również mnóstwo światła. Światła nadziei, miłości, wiary w dobro (Twoje dobro) i sens istnienia, także tego, które każe wspinać się na bosaka po kamienistej ścieżce w górę, bez znajomości krajobrazu rozciągającego się po drugiej stronie. Mama, żona, siostra, córka, przyjaciółka, człowiek to najważniejsze role w moim życiu, z których wynikają każde następne. Piszę, bo kocham. Kocham pisać. Cieszę się, że chcesz mnie czytać. Mam nadzieję, że znajdziesz tu coś dla siebie, coś, co do głębi poruszy struny Twojego serca. Do zobaczenia!
