Pękła struna światła
Mrok rozlał się wokół
Złowrogim milczeniem
Czym jest nadzieja?
Gwar ciepłych rozmów
Echem odbija się jeszcze
Za plecami gniewu
Tamto już przeszłość
Tam była miłość?
Łzy płyną z deszczem
Wsiąkają w ziemię
Bezwstydnym szelestem
Poruszają ciszę
Tak, czuć tu samotność
W zmarzniętej nocy
Wyciągnięte dłonie
Trafiają w nicość
Czy jeszcze jestem?
Evi
Gdybyś mógł zajrzeć w moje serce, znalazłbyś tam najgłębszy mrok, w którym czają się demony przeszłości. Ale znalazłbyś tam również mnóstwo światła. Światła nadziei, miłości, wiary w dobro (Twoje dobro) i sens istnienia, także tego, które każe wspinać się na bosaka po kamienistej ścieżce w górę, bez znajomości krajobrazu rozciągającego się po drugiej stronie. Mama, żona, siostra, córka, przyjaciółka, człowiek to najważniejsze role w moim życiu, z których wynikają każde następne. Piszę, bo kocham. Kocham pisać. Cieszę się, że chcesz mnie czytać. Mam nadzieję, że znajdziesz tu coś dla siebie, coś, co do głębi poruszy struny Twojego serca. Do zobaczenia!
