Tu jest tak strasznie pusto
Jak po wybuchu ukrytej miny
Pył się osadza na moich ustach
Czuć na języku posmak winy
Tu jest tak bardzo cicho
Szepty wbijają ostrza w istnienie
Samotne słowa roznosi echo
W sercu pulsują stałe pragnienia
Tu jest tak bardzo smutno
Gruzy nadziei ścielą się wokół
Słońce świeciło zbyt krótko
Nie mogę zrobić kroku
Jestem w ciemności ona jest we mnie
Płyniemy w przestrzeń nieznaną
Poznaliśmy szczyty byliśmy na dnie
Jestem ze świata wygnana
Evi
Gdybyś mógł zajrzeć w moje serce, znalazłbyś tam najgłębszy mrok, w którym czają się demony przeszłości. Ale znalazłbyś tam również mnóstwo światła. Światła nadziei, miłości, wiary w dobro (Twoje dobro) i sens istnienia, także tego, które każe wspinać się na bosaka po kamienistej ścieżce w górę, bez znajomości krajobrazu rozciągającego się po drugiej stronie. Mama, żona, siostra, córka, przyjaciółka, człowiek to najważniejsze role w moim życiu, z których wynikają każde następne. Piszę, bo kocham. Kocham pisać. Cieszę się, że chcesz mnie czytać. Mam nadzieję, że znajdziesz tu coś dla siebie, coś, co do głębi poruszy struny Twojego serca. Do zobaczenia!
