Poczuj mnie w sobie
Palącą tęsknotą
Gdy serce Ci ściskam wspomnieniem
Gdy w rękach skrywasz
Najszczersze złoto
Poczuj mnie wreszcie sobą
Jesteśmy czasem
Wylanym po brzegi
Rzeką pragnienia rwącą
Jesteśmy blaskiem
Porannego słońca
Między słodkimi ustami
Który nie ma końca
Jesteśmy bólem
Z połamanych skrzydeł
Nocy nieprzespanych
Brzegi naszych myśli
Nigdy niepoznane
Serca naszych marzeń
Gniewem poszarpane
Pośród tłumu ludzi
Zasypiamy sami
Zostajemy snami
Evi
Gdybyś mógł zajrzeć w moje serce, znalazłbyś tam najgłębszy mrok, w którym czają się demony przeszłości. Ale znalazłbyś tam również mnóstwo światła. Światła nadziei, miłości, wiary w dobro (Twoje dobro) i sens istnienia, także tego, które każe wspinać się na bosaka po kamienistej ścieżce w górę, bez znajomości krajobrazu rozciągającego się po drugiej stronie. Mama, żona, siostra, córka, przyjaciółka, człowiek to najważniejsze role w moim życiu, z których wynikają każde następne. Piszę, bo kocham. Kocham pisać. Cieszę się, że chcesz mnie czytać. Mam nadzieję, że znajdziesz tu coś dla siebie, coś, co do głębi poruszy struny Twojego serca. Do zobaczenia!
