Może to tylko chwila
Utkana z babiego lata
Cienka jak skrzydła motyla
Nić czasu popielata
Może to tylko wspomnienie
Ciepłych promieni słońca
W oczach malują się cienie
Myśli dźga mgła piekąca
Może to tylko przeszłość
Wydarta pocałunkami grzechu
Może chcemy czuć przyszłość
Duszę nam drżą od pośpiechu
Dłonie zimne chowamy w kieszeniach
Szukając siebie w odbiciu nocy
Żyjemy w blednących pragnieniach
Umierając z tęsknoty
Bo może nic w nas już nie ma
Prócz jesiennego westchnienia
Evi
Gdybyś mógł zajrzeć w moje serce, znalazłbyś tam najgłębszy mrok, w którym czają się demony przeszłości. Ale znalazłbyś tam również mnóstwo światła. Światła nadziei, miłości, wiary w dobro (Twoje dobro) i sens istnienia, także tego, które każe wspinać się na bosaka po kamienistej ścieżce w górę, bez znajomości krajobrazu rozciągającego się po drugiej stronie. Mama, żona, siostra, córka, przyjaciółka, człowiek to najważniejsze role w moim życiu, z których wynikają każde następne. Piszę, bo kocham. Kocham pisać. Cieszę się, że chcesz mnie czytać. Mam nadzieję, że znajdziesz tu coś dla siebie, coś, co do głębi poruszy struny Twojego serca. Do zobaczenia!
