Być na tyle blisko
Byś mógł spotkać siebie
W szarym błękicie źrenic
Byś dotknąć zdołał nas
Gdy my już nie będzie miało granic
Być na tyle blisko
Abyś nie chciał więcej odchodzić
Zaplątany tchnieniem miękkich ciał
Schwytał i nie puszczał więcej
To wszystko
Byś na orbicie dwóch planet
Tańczył w nieważkości wspomnień
Miał w życiu tylko teraz
I jutra nie chciał za nic
Beze mnie
Byś smak czuł słów niewypowiedzianych
Poranną rosą na języku
Poczuł wilgoć warg ukochanych
Gdy szepczą bezgłośnie
Pomimo ryzyka
Zostań
Być blisko wystarczająco
By wierzyć
Że świat jest dla nas
I przeżyć
Gdy tarcze czyni z naszych serc
A kule nosi twardy czas
Być tak namacalnie byś chciał
I chcieć
I trwać
