Cisza jak ta
rozsypana wokół
drobinką dźwięku
otulając zmysły
Uspokaja
Wiatrem porusza
najcieńsze nerwy
wnika do wnętrza
przez drzwi zamknięte
Serca
Poranną rosą
osadza się na stopach
kroczących samotnie
przez pustkę
W nieznane
Cisza jak tak
graniczy ze śmiercią
gdy wszystko wydaje się
kończyć istnieć
A przecież jestem
Gdzieś z tyłu słychać
odgłosy kroków
na leśnej ściółce
opadłych myśli
To Ty idziesz za mną?
Evi
Gdybyś mógł zajrzeć w moje serce, znalazłbyś tam najgłębszy mrok, w którym czają się demony przeszłości. Ale znalazłbyś tam również mnóstwo światła. Światła nadziei, miłości, wiary w dobro (Twoje dobro) i sens istnienia, także tego, które każe wspinać się na bosaka po kamienistej ścieżce w górę, bez znajomości krajobrazu rozciągającego się po drugiej stronie. Mama, żona, siostra, córka, przyjaciółka, człowiek to najważniejsze role w moim życiu, z których wynikają każde następne. Piszę, bo kocham. Kocham pisać. Cieszę się, że chcesz mnie czytać. Mam nadzieję, że znajdziesz tu coś dla siebie, coś, co do głębi poruszy struny Twojego serca. Do zobaczenia!
