Tęsknota skrada się
rozedrganą struną światła
Sunie ścieżką dźwięku
echem wzbudzając cząsteczki ciszy
do żałobnych lamentów
Jej smutne oczy mgłą zasnute
odbijają wzburzone niebo
na którym ptaki wspomnień
wydziobują słońcu dziury
Czy odkryją prawdę?
Puste obietnice spadają
ciężkimi kamieniami
wprost na jej głowę
Tamto już umarło
Evi
Gdybyś mógł zajrzeć w moje serce, znalazłbyś tam najgłębszy mrok, w którym czają się demony przeszłości. Ale znalazłbyś tam również mnóstwo światła. Światła nadziei, miłości, wiary w dobro (Twoje dobro) i sens istnienia, także tego, które każe wspinać się na bosaka po kamienistej ścieżce w górę, bez znajomości krajobrazu rozciągającego się po drugiej stronie. Mama, żona, siostra, córka, przyjaciółka, człowiek to najważniejsze role w moim życiu, z których wynikają każde następne. Piszę, bo kocham. Kocham pisać. Cieszę się, że chcesz mnie czytać. Mam nadzieję, że znajdziesz tu coś dla siebie, coś, co do głębi poruszy struny Twojego serca. Do zobaczenia!
