Mów do mnie szeptem
Warg pociemniach
Na śnieżnobiałej smudze chwil
Mów do mnie szeptem
Palców spragnionych
Dotknij mój drogi szklanych dni
Na leśnej polanie trawy tańczą
W promieniach letnich
Łzami lśnią
Spójrz jak jest cicho
Jak chmury płaczą
Jak twoje puste ręce drżą
Spójrz w oczy niebu
Zobacz w nim gwiazdy
Tam ptaki naszych wspomnień śpią
Mów do mnie szeptem
Morskiej otchłani
Wydaj mi drogi tęsknot ból
Kochaj mnie za nic
Kochaj bez granic
I serce swoje we mnie wtul
Evi
Gdybyś mógł zajrzeć w moje serce, znalazłbyś tam najgłębszy mrok, w którym czają się demony przeszłości. Ale znalazłbyś tam również mnóstwo światła. Światła nadziei, miłości, wiary w dobro (Twoje dobro) i sens istnienia, także tego, które każe wspinać się na bosaka po kamienistej ścieżce w górę, bez znajomości krajobrazu rozciągającego się po drugiej stronie. Mama, żona, siostra, córka, przyjaciółka, człowiek to najważniejsze role w moim życiu, z których wynikają każde następne. Piszę, bo kocham. Kocham pisać. Cieszę się, że chcesz mnie czytać. Mam nadzieję, że znajdziesz tu coś dla siebie, coś, co do głębi poruszy struny Twojego serca. Do zobaczenia!
