Tamte spragnione serca
Ukrywają się w lesie
Krzyczą z braku miłości
W tym okrutnym świecie
Tańczą w słonej ulewie
W mgłę ubrane iskrzącą
Do księżyca wtulone
Usypiają tęskniące
Tamte dwa wilcze serca
Poszukują się w mroku
Warczą chociaż się potrzebują
Gryzą chociaż pragną dotyku
Zaplątane w przeszłości
Nie chcą jeszcze umierać
Obcość skuwa im skrzydła
Czas im bliskość odbiera
Los to czasem bluźnierca
Zgubił nas w zawiłości
Czy się da uratować
Od dławiącej bierności
Nasze dwa smutne serca?
Evi
Gdybyś mógł zajrzeć w moje serce, znalazłbyś tam najgłębszy mrok, w którym czają się demony przeszłości. Ale znalazłbyś tam również mnóstwo światła. Światła nadziei, miłości, wiary w dobro (Twoje dobro) i sens istnienia, także tego, które każe wspinać się na bosaka po kamienistej ścieżce w górę, bez znajomości krajobrazu rozciągającego się po drugiej stronie. Mama, żona, siostra, córka, przyjaciółka, człowiek to najważniejsze role w moim życiu, z których wynikają każde następne. Piszę, bo kocham. Kocham pisać. Cieszę się, że chcesz mnie czytać. Mam nadzieję, że znajdziesz tu coś dla siebie, coś, co do głębi poruszy struny Twojego serca. Do zobaczenia!
