Chociaż wspólne wspomnienia
Blakną wytarte czasem
Życie się ciągle zmienia
Śmierć jest poza nawiasem
myślenia..
Kazano nam żyć bez Ciebie
To jakby zepsuto świat
To jakby wyrzec się siebie
I rzucić miłość na wiatr
Nie martw się serce pamięta
Wszystko co dobre było
Droga umysłu kręta
Jeszcze się nie skończyła
A we mnie wciąż tamta miłość
I pali się we mnie tęsknota
Kiedyś zbiorę to w całość
Niezbyt świętego żywota
Z uśmiechem dołączę do Ciebie
Wiesz jak tam jest, w tym Niebie?
Evi
Gdybyś mógł zajrzeć w moje serce, znalazłbyś tam najgłębszy mrok, w którym czają się demony przeszłości. Ale znalazłbyś tam również mnóstwo światła. Światła nadziei, miłości, wiary w dobro (Twoje dobro) i sens istnienia, także tego, które każe wspinać się na bosaka po kamienistej ścieżce w górę, bez znajomości krajobrazu rozciągającego się po drugiej stronie. Mama, żona, siostra, córka, przyjaciółka, człowiek to najważniejsze role w moim życiu, z których wynikają każde następne. Piszę, bo kocham. Kocham pisać. Cieszę się, że chcesz mnie czytać. Mam nadzieję, że znajdziesz tu coś dla siebie, coś, co do głębi poruszy struny Twojego serca. Do zobaczenia!
