Uszyta na miarę
Z niewypowiedzianych słów
Ozdobiona czernią końca
Zimna
Smutna
Bezlitosna
Przywarła ciasno
Do duszy
I serca
Niczym druga skóra
Szata Dejaniry
Ma oczy szeroko otwarte
Bezsilne ręce
Spierzchnięte usta
Ma twarz nieruchomą
Dobrze znaną ale obcą
Bez życia
Odwracam się od niej
I spoglądam w przeszłość
Nasłuchuję ciszy
Jest pusta
Końcami drżących palców
Dotykam słonych powiek
Przyciągam sen
Bo byłeś
Jestem tego pewna
Evi
Gdybyś mógł zajrzeć w moje serce, znalazłbyś tam najgłębszy mrok, w którym czają się demony przeszłości. Ale znalazłbyś tam również mnóstwo światła. Światła nadziei, miłości, wiary w dobro (Twoje dobro) i sens istnienia, także tego, które każe wspinać się na bosaka po kamienistej ścieżce w górę, bez znajomości krajobrazu rozciągającego się po drugiej stronie. Mama, żona, siostra, córka, przyjaciółka, człowiek to najważniejsze role w moim życiu, z których wynikają każde następne. Piszę, bo kocham. Kocham pisać. Cieszę się, że chcesz mnie czytać. Mam nadzieję, że znajdziesz tu coś dla siebie, coś, co do głębi poruszy struny Twojego serca. Do zobaczenia!
