Przytul się do jej duszy
zbłąkanej we mgle smutku
Usłysz ciche skrobanie
z samego dna ciemności
Poczuj tętno kamienia
skrytego w hardej piersi
Uwolnij skrzydła myśli
z zimnych lochów umysłu
Dotknij jej do głębi
krusząc mury bytności
Zaistniej naprawdę
i zostań
Bronić jej wrażliwości
przed nicością świata
Wszystko w niej jest prawdziwe
chociaż tak bliskie śmierci
Osadzone w głębi ziemi
pod marmurem przeszłych treści
Evi
Gdybyś mógł zajrzeć w moje serce, znalazłbyś tam najgłębszy mrok, w którym czają się demony przeszłości. Ale znalazłbyś tam również mnóstwo światła. Światła nadziei, miłości, wiary w dobro (Twoje dobro) i sens istnienia, także tego, które każe wspinać się na bosaka po kamienistej ścieżce w górę, bez znajomości krajobrazu rozciągającego się po drugiej stronie. Mama, żona, siostra, córka, przyjaciółka, człowiek to najważniejsze role w moim życiu, z których wynikają każde następne. Piszę, bo kocham. Kocham pisać. Cieszę się, że chcesz mnie czytać. Mam nadzieję, że znajdziesz tu coś dla siebie, coś, co do głębi poruszy struny Twojego serca. Do zobaczenia!
