Przedarate na tysiące części
roztrzaskane zwierciadło istnienia
W rozbitych kroplach
widać dni stracone
bezpowrotnie
Rozszarpane na strzępy
unosi się w powietrzu
jak delikatne pióra
upolowanego ptaka
W każdym lśni słońce
Ksieżyc
I gwiazdy
I ciemność
Mogłaby powiedzieć, że martwe
niepełne i wybrakowane
bez miłości
gdyby nie ból tętniący w nim
jak życie w wiosną nabrzmiałej ziemi
Evi
Gdybyś mógł zajrzeć w moje serce, znalazłbyś tam najgłębszy mrok, w którym czają się demony przeszłości. Ale znalazłbyś tam również mnóstwo światła. Światła nadziei, miłości, wiary w dobro (Twoje dobro) i sens istnienia, także tego, które każe wspinać się na bosaka po kamienistej ścieżce w górę, bez znajomości krajobrazu rozciągającego się po drugiej stronie. Mama, żona, siostra, córka, przyjaciółka, człowiek to najważniejsze role w moim życiu, z których wynikają każde następne. Piszę, bo kocham. Kocham pisać. Cieszę się, że chcesz mnie czytać. Mam nadzieję, że znajdziesz tu coś dla siebie, coś, co do głębi poruszy struny Twojego serca. Do zobaczenia!
