Wzrok mam utkwiony w niebie
Płynę w morzu przestrzeni
Wśród setek gwiazd i ich cieni
Czekam, tęsknię, nie wiem..
Mgła otula mi serce
Kocem nocnych promieni
W ramiona czasu wtuleni
Trzymamy wspomnienia w ręce
Pojawiasz się, spadasz, znikasz
A ja tu na ziemi istnieję
Smucę się i się śmieję
Gdy znowu mi się wymykasz
I czasem, gdy spojrzę w niebo
Widzę się w twym odbiciu
Duszę mą trzymasz w ukryciu
Świeci tam obok ciebie
W najsłodszym, gwiaździstym niebie
Evi
Gdybyś mógł zajrzeć w moje serce, znalazłbyś tam najgłębszy mrok, w którym czają się demony przeszłości. Ale znalazłbyś tam również mnóstwo światła. Światła nadziei, miłości, wiary w dobro (Twoje dobro) i sens istnienia, także tego, które każe wspinać się na bosaka po kamienistej ścieżce w górę, bez znajomości krajobrazu rozciągającego się po drugiej stronie. Mama, żona, siostra, córka, przyjaciółka, człowiek to najważniejsze role w moim życiu, z których wynikają każde następne. Piszę, bo kocham. Kocham pisać. Cieszę się, że chcesz mnie czytać. Mam nadzieję, że znajdziesz tu coś dla siebie, coś, co do głębi poruszy struny Twojego serca. Do zobaczenia!
