Widziałam cię wczoraj
W ciemności dnia
Całowałeś mi skronie
Nasze dusze wyszły sobie
Na spotkanie
Zeszłej nocy
Gdy zdarłeś ciasne ubranie
By dostać się do wnętrza
Posmakować serca
Czułam cię wczoraj
Na moich piersiach
W palcach mrowiłeś mi trwaniem
Wsączałeś się w moje istnienie
Byliśmy spotkaniem
Lecz gdy wzeszło słońce
Wtopiliśmy się w przestrzeń
Czas nas rzucił dalej
W myśli martwiące
W siebie nieznane
Zostaliśmy trwaniem
Evi
Gdybyś mógł zajrzeć w moje serce, znalazłbyś tam najgłębszy mrok, w którym czają się demony przeszłości. Ale znalazłbyś tam również mnóstwo światła. Światła nadziei, miłości, wiary w dobro (Twoje dobro) i sens istnienia, także tego, które każe wspinać się na bosaka po kamienistej ścieżce w górę, bez znajomości krajobrazu rozciągającego się po drugiej stronie. Mama, żona, siostra, córka, przyjaciółka, człowiek to najważniejsze role w moim życiu, z których wynikają każde następne. Piszę, bo kocham. Kocham pisać. Cieszę się, że chcesz mnie czytać. Mam nadzieję, że znajdziesz tu coś dla siebie, coś, co do głębi poruszy struny Twojego serca. Do zobaczenia!
