Nasze największe wojny są o niczym
Jutro nikt ich nie będzie pamiętać
Jesteśmy hardzi, głodni i dzicy
Wojny musimy zwyciężać
Czasem walczymy zupełnie o nic
Trzymając w dłoniach wszystko
My tak bardzo podobni
Warczymy na siebie brzydko
Nasze największe wojny
Przynoszą wielkie straty
Nie możemy być wolni
Nie da się żyć na raty
Palimy mosty między duszami
Patrzymy w ogień niespokojni
Kończymy tkani wspomnieniami
Miłość nas w końcu zapomni
Evi
Gdybyś mógł zajrzeć w moje serce, znalazłbyś tam najgłębszy mrok, w którym czają się demony przeszłości. Ale znalazłbyś tam również mnóstwo światła. Światła nadziei, miłości, wiary w dobro (Twoje dobro) i sens istnienia, także tego, które każe wspinać się na bosaka po kamienistej ścieżce w górę, bez znajomości krajobrazu rozciągającego się po drugiej stronie. Mama, żona, siostra, córka, przyjaciółka, człowiek to najważniejsze role w moim życiu, z których wynikają każde następne. Piszę, bo kocham. Kocham pisać. Cieszę się, że chcesz mnie czytać. Mam nadzieję, że znajdziesz tu coś dla siebie, coś, co do głębi poruszy struny Twojego serca. Do zobaczenia!
