Kwieciste słowa zwiędły
nim dotarły do sedna sprawy
Złote łańcuchy spętały skrzydła
nie pozwalając wznieść się
ponad ciemną stronę istnienia
Wspinając się po stopniach w górę
spadamy w dół rozpaczy
Ręce ciasno założone na piersi
tłumią żałosny śpiew ptaka
który dawno nie widział światła
Głowa podniesiona w górę
wzrok opuszczony ku ziemi
Szare twarze
ukryte pod maską uśmiechu
Samotność pod grubą warstwą pozorów
Skradamy się przez życie
obawiając się porażki
Uciekamy od prawdy
w spokojne ramiona kłamstwa
Człowieczeństwo w upadku
A przecież wystarczy miłość
kwi
04
2021
Wystarczy miłość
Evi
Gdybyś mógł zajrzeć w moje serce, znalazłbyś tam najgłębszy mrok, w którym czają się demony przeszłości. Ale znalazłbyś tam również mnóstwo światła. Światła nadziei, miłości, wiary w dobro (Twoje dobro) i sens istnienia, także tego, które każe wspinać się na bosaka po kamienistej ścieżce w górę, bez znajomości krajobrazu rozciągającego się po drugiej stronie. Mama, żona, siostra, córka, przyjaciółka, człowiek to najważniejsze role w moim życiu, z których wynikają każde następne. Piszę, bo kocham. Kocham pisać. Cieszę się, że chcesz mnie czytać. Mam nadzieję, że znajdziesz tu coś dla siebie, coś, co do głębi poruszy struny Twojego serca. Do zobaczenia!
Przepiękny.
Dziękuję za kolejne odwiedziny i miłe słowa:) Pozdrawiam i zapraszam cześciej.